słowa : Dagna Ślepowrońska, muzyka : Stefan Brzozowski 

Na samym środku nieba
wznosi się piec do chleba
Najświętszy Piekarz w mozole
wypieka krągłe bochenki
Złociste jak aureole, aureole
Złociste jak aureole, aureole

Ref. Żeby głodni nie byli głodni
By markotni byli pogodni
By bezsenność spłoszył sen
Żeby głodni nie byli głodni
By markotni byli pogodni
By bezsenność spłoszył sen

Tuż za piecem zwyczajny
Zdyszany gwiżdże czajnik
Biało nakryte są stoły
Ubrane w kuse sukienki
Parzą herbatę anioły, anioły
Parzą herbatę anioły, anioły

Ref. Żeby głodni nie byli głodni…

Staje archanioł w oknie
Za oknem deszcz, ziemia moknie
Woła do mistrza od smyczka:
„Potrzebna taka muzyczka…

Ref. Żeby głodni nie byli głodni…

Cudnie gra, nikt nie słucha
Biel serwet skalała mucha
Herbata dawno ostygła
Aniołom opadły skrzydła, opadły skrzydła
Aniołom opadły skrzydła, opadły skrzydła

A głodni dalej są głodni
Markotni nie są pogodni
Bezsenność silniejsza niż sen
A głodni dalej są głodni
Markotni nie są pogodni
Bezsenność silniejsza niż sen

słowa : Bogusław Żmijewski, muzyka : Piotr Woliński 

Miał ją mój brat przez wiele lat
Ale się całkiem wykończył
Chłop był na schwał każdą by miał
Gdyby się z tobą nie złączył.

Szwagierka, szwagierka bawiła się ze mną
Jak w berka
Że mi dziś w piersi rzęzi i gra
To szwagierka, szwagierka maja.

Teraz cię mam, kończę się sam
Nie wiem czy dotrwam do lata
Chłop byłem na schwał każdą bym miał
Gdybym posłuchał rad brata.

Szwagierka, szwagierka bawiła się ze mną
Jak w berka
Że mi dziś w piersi rzęzi i gra
To szwagierka, szwagierka maja.

słowa : Jan Wołek, muzyka : Stefan Brzozowski

Bloków tysiące a nich warstwami my średni sorcik

Piętra nad nami piętra pod nami jak gorzki torcik

Lecz nas nie zmoże złocony bożek, ani nie korci,

My z Tobą Boże, więc jeśli możesz osłodź ten torcik

Sam popatrz, ile tu Ciebie

Na pewno więcej niż w niebie

Co piętro, co klatka jest Józef i Matka

I  osioł kopytem grzebie

Ty widzisz, ku Twojej chwale

Stoisz na każdym regale,

Na sianie, na ścianie, gdzie śmiech, gdzie płakanie

Tam czuje się boski palec

Bloków tysiące, a w nich warstwami my – średni sorcik

Piętra nad nami, piętra pod nami, jak gorzki torcik

Lecz nas nie zmoże złocony bożek, ani nie korci,

My z Tobą Boże, więc jeśli możesz osłodź ten torcik

Tu każde mieszkanko stajenką

Miliony Pastuszków pod ręką

I Gwiazda nas grzeje, co wieś to Betlejem

I śnieg sypie bardziej dziś miękko

Więc tu, gdzie skromniutkie Twe leże

My boże witamy Cię szczerze

A ciepłe powietrze, co w pięty Cię łechce

To nasze cichutkie pacierze

Bloków tysiące, a w nich warstwami my – średni sorcik

Piętra nad nami, piętra pod nami, jak gorzki torcik

Lecz nas nie zmoże złocony bożek, ani nie korci,

My z Tobą Boże, więc jeśli możesz osłodź ten torcik

słowa : Artur Andrus, muzyka : Stefan Brzozowski 

Bo my, kochanie, mamy dom

Dom, to ładnie powiedziane

Mamy na razie jedną ścianę

Jedną ścianę

Resztę możemy dobudować

Ale już mamy gdzie się schować

O co się oprzeć, przy czym stać

A tam za ścianą może wiać

Mamy krzesła i mamy stół

Właściwie to jest stołu pół

Taki jest śmieszny, bo składany

Można dostawić go do ściany

I usiąść przy nim i coś pleść

I można przy nim zasnąć

I można przy nim pisać

I można przy nim jeść

To co że setki tomów

Że inni ładniej niż ja

Nie można nie śpiewać o domu

Gdy się go wreszcie ma

Słowa : Jerzy Ignaciuk, muzyka : Stefan Brzozowski

Jesteś mi w każdy sen wpisany
W każdą myśl
Słońca promykiem w chmurny dzień
Kominka ogniem w nocny cień
Zmarzniętą ogrzewasz
Śmieszne bajki śpiewasz
I może dlatego
Nie pytaj dlaczego
Kocham Cię
Kocham Cię

Nie bądź zły, dziwne lecz nie kłamię
Uwierz mi
Sama nie rozumiem jak to tak
Grzecznie umiem czekać na Twój znak
Śmiechem się zanoszę
Tu pocałuj proszę
No i nie wiem czemu
Tak po dziecinnemu
Kocham Cię
Kocham Cię

Chodźmy stąd gdzieś z niczego stwórzmy
Własny kąt
Może być w pokrzywach, może w bzach
Byle zło nie odnalazło nas
Tam się sobą cieszmy
Czasem troszkę zgrzeszmy
Bóg dobry wybaczy
Gdy tylko zobaczy
Jak kocham Cię
Jak kocham Cię

Długie dni błądziłam, szukałam
Nagle Ty
Powiedziałeś do mnie byle co
I z Tobą bym poszła aż na dno
Chyba zwariowałam
Ale tego chciałam
By na przekór światu
Do kwadratu
Kochać Cię
Kochać Cię
Kocham Cię

słowa : Halina Poświatowska i Stefan Brzozowski, muzyka : Stefan Brzozowski

Obiecywałam Niebo, ale to nie prawda.
Nie prawda…

Ja cię w Piekło powiodę!
W czerwień i ból…

W promyku latarni
pocałujemy się w usta

Kochaj mnie… Kochaj mnie…
Kochaj!

Położymy się na ziemi
Pod bramą czarciego pałacu

Kochaj mnie… Kochaj mnie…
Kochaj!

Oczy twoje, twoje usta
Roztańczeni w świateł lustrach
Biodra twoje, twoje ręce
Idziesz do mnie – pragnę więcej!

Oczy twoje – czarowanie
Usta twoje – całowanie
Świat w obręczy, zapomnienie
Zaplątanie, zatracenie

Oczy twoje, twoje usta
Roztańczeni w świateł lustrach
Biodra twoje – świat w obręczy
Idziesz do mnie – pragnę więcej!
Więcej!

słowa : Jerzy Ignaciuk, muzyka : Stefan Brzozowski

Oni mi mówią, że cię nie ma

Nie zostało nic prócz wspomnienia, że byłaś

Że byłaś.

Lecz nigdy wołać nie przestanę

Nie bój się kochanie to miłość

Miłość.

Usłysz swój śmiech zachęty gdy walc

Ze mną obcym do piekieł cię rwał

Tylko krzyknąć zdążyłem „To Ty”

Echo już w krąg się śmiało „To my”

Bezsilnemu- bezwolną mi dał

Ten sam walc co nas począł, bo chciał.

Na której nucie to się stało?

Że wszystko istnieć nam przestało?

Oprócz nas

Oprócz nas

Gdy rytmu tańca nie starczyło

Łamiąc go runęliśmy w miłość

Bo już czas

Bo już czas

Usłysz swój śmiech zachęty gdy walc

Ze mną obcym do piekieł cię rwał

Tylko krzyknąć zdążyłem „To Ty”

Echo już w krąg się śmiało „To my”

Bezsilnemu- bezwolną mi dał

Ten sam walc co nas począł, bo chciał.

Oni mi mówią, że cię nie ma

Nie zostało nic prócz wspomnienia, że byłaś

Że byłaś.

Lecz nigdy wołać nie przestanę

Nie bój się kochanie to miłość

Miłość.

Usłysz swój śmiech zachęty gdy walc

Ze mną obcym do piekieł cię rwał

Tylko krzyknąć zdążyłem „To Ty”

Echo już w krąg się śmiało „To my”

Bezsilnemu- bezwolną mi dał

Ten sam walc co nas począł, bo chciał.

słowa i muzyka : Stefan Brzozowski 

Kocham Niemców, Mazurów, Warmiaków, Rosjan kocham, Warszawiaków,
Kocham górali, kurpiów kocham, „ludzi z marmuru”, „ze stali”,
Kocham Żydów i Litwinów, Cyganów i Białorusinów, Ukraińców,
Kocham ludzi z kresów, kocham Poznaniaków.
Kocham wszystkich, wszystkich tych Olsztyniaków, ludzi kocham

Olsztyn kocham, moją małą Amerykę
Olsztyn kocham, moją Amerykę

Kocham Łynę, zamek, park i Miasto Stare
Ratusz nocą „oświecony jaśnie zegarami”
i Grunwaldzką, Most Jana, Prostą, Kołłątaja, Żiżki,
Domy kocham, drzewa i nad Krzywym przystań
i deszcz w Śródmieściu i szum po ulicach samochodów i kąpiel w Żbiku,
Wędrówki po lesie, kocham słońce i muzykę kocham
Na dziedzińcu, pod lipą, z Kopernikiem … muzykę

Olsztyn kocham, moją małą Amerykę
Olsztyn kocham, moją Amerykę

By mała kulka Ziemia miała jakiś sens…
By miała sens…
Kocham Niemców, Mazurów, Warmiaków, Rosjan kocham, Warszawiaków,
Kocham górali, kurpiów kocham, „ludzi z marmuru”, „ze stali”,
Kocham Żydów i Litwinów, Cyganów i Białorusinów, Ukraińców,
Kocham ludzi z kresów, kocham Poznaniaków
Wszystkich…

Olsztyn kocham, moją małą Amerykę
Olsztyn kocham, moją Amerykę

słowa : Zbigniew Korwin Piotrowski, muzyka : Stefan Brzozowski 

Patronie święty miast, których nie zliczę
Trudno wymienić mi nawet połowę
Strzeż nasze domy, dzieci, ulice
Bacząc na każdą modlitwę i spowiedź

Z kosturem złotym, na błękitnym niebie
W szacie wędrowca, w blasku aureoli
Jesteś nad czasem, który jeleń przebiegł
Oleodruku  zanim się wyzwolił

W odświętne wrosłeś i codzienne sprawy
Jak dąb mazurski krępy, przysadzisty
W poranku jasnym, o zachodzie krwawym
Wysłuchaj wszystkich, co po pomoc przyszli

Wśród jezior cichych, w ciemnym starodrzewie
Gdzie nasza mądrość zdaje się tak marna
Wiem ostatecznie że naprawdę nie wiem
Czy jestem ziarno czy kamienie w żarnach

Ale z tej mąki kiedyś ktoś wypiecze
W chlebowym piecu bochenek razowy
Na kromki potnie i gorącym jeszcze
Obdzieli ślepców, sieroty i wdowy

Takie jest nocy i dnia wyrównanie
Bogactwa uczuć i istnienia nędzy
Z prostoty serca czczę dziś twoją pamięć
Nic nie ujmując i nie dodając więcej