słowa : Artur Andrus, muzyka : Stefan Brzozowski 

Bo my, kochanie, mamy dom

Dom, to ładnie powiedziane

Mamy na razie jedną ścianę

Jedną ścianę

Resztę możemy dobudować

Ale już mamy gdzie się schować

O co się oprzeć, przy czym stać

A tam za ścianą może wiać

Mamy krzesła i mamy stół

Właściwie to jest stołu pół

Taki jest śmieszny, bo składany

Można dostawić go do ściany

I usiąść przy nim i coś pleść

I można przy nim zasnąć

I można przy nim pisać

I można przy nim jeść

To co że setki tomów

Że inni ładniej niż ja

Nie można nie śpiewać o domu

Gdy się go wreszcie ma

Słowa : Jerzy Ignaciuk, muzyka : Stefan Brzozowski

Jesteś mi w każdy sen wpisany
W każdą myśl
Słońca promykiem w chmurny dzień
Kominka ogniem w nocny cień
Zmarzniętą ogrzewasz
Śmieszne bajki śpiewasz
I może dlatego
Nie pytaj dlaczego
Kocham Cię
Kocham Cię

Nie bądź zły, dziwne lecz nie kłamię
Uwierz mi
Sama nie rozumiem jak to tak
Grzecznie umiem czekać na Twój znak
Śmiechem się zanoszę
Tu pocałuj proszę
No i nie wiem czemu
Tak po dziecinnemu
Kocham Cię
Kocham Cię

Chodźmy stąd gdzieś z niczego stwórzmy
Własny kąt
Może być w pokrzywach, może w bzach
Byle zło nie odnalazło nas
Tam się sobą cieszmy
Czasem troszkę zgrzeszmy
Bóg dobry wybaczy
Gdy tylko zobaczy
Jak kocham Cię
Jak kocham Cię

Długie dni błądziłam, szukałam
Nagle Ty
Powiedziałeś do mnie byle co
I z Tobą bym poszła aż na dno
Chyba zwariowałam
Ale tego chciałam
By na przekór światu
Do kwadratu
Kochać Cię
Kochać Cię
Kocham Cię

słowa : Halina Poświatowska i Stefan Brzozowski, muzyka : Stefan Brzozowski

Obiecywałam Niebo, ale to nie prawda.
Nie prawda…

Ja cię w Piekło powiodę!
W czerwień i ból…

W promyku latarni
pocałujemy się w usta

Kochaj mnie… Kochaj mnie…
Kochaj!

Położymy się na ziemi
Pod bramą czarciego pałacu

Kochaj mnie… Kochaj mnie…
Kochaj!

Oczy twoje, twoje usta
Roztańczeni w świateł lustrach
Biodra twoje, twoje ręce
Idziesz do mnie – pragnę więcej!

Oczy twoje – czarowanie
Usta twoje – całowanie
Świat w obręczy, zapomnienie
Zaplątanie, zatracenie

Oczy twoje, twoje usta
Roztańczeni w świateł lustrach
Biodra twoje – świat w obręczy
Idziesz do mnie – pragnę więcej!
Więcej!

słowa : Jerzy Ignaciuk, muzyka : Stefan Brzozowski

Oni mi mówią, że cię nie ma

Nie zostało nic prócz wspomnienia, że byłaś

Że byłaś.

Lecz nigdy wołać nie przestanę

Nie bój się kochanie to miłość

Miłość.

Usłysz swój śmiech zachęty gdy walc

Ze mną obcym do piekieł cię rwał

Tylko krzyknąć zdążyłem „To Ty”

Echo już w krąg się śmiało „To my”

Bezsilnemu- bezwolną mi dał

Ten sam walc co nas począł, bo chciał.

Na której nucie to się stało?

Że wszystko istnieć nam przestało?

Oprócz nas

Oprócz nas

Gdy rytmu tańca nie starczyło

Łamiąc go runęliśmy w miłość

Bo już czas

Bo już czas

Usłysz swój śmiech zachęty gdy walc

Ze mną obcym do piekieł cię rwał

Tylko krzyknąć zdążyłem „To Ty”

Echo już w krąg się śmiało „To my”

Bezsilnemu- bezwolną mi dał

Ten sam walc co nas począł, bo chciał.

Oni mi mówią, że cię nie ma

Nie zostało nic prócz wspomnienia, że byłaś

Że byłaś.

Lecz nigdy wołać nie przestanę

Nie bój się kochanie to miłość

Miłość.

Usłysz swój śmiech zachęty gdy walc

Ze mną obcym do piekieł cię rwał

Tylko krzyknąć zdążyłem „To Ty”

Echo już w krąg się śmiało „To my”

Bezsilnemu- bezwolną mi dał

Ten sam walc co nas począł, bo chciał.

słowa i muzyka : Stefan Brzozowski 

Kocham Niemców, Mazurów, Warmiaków, Rosjan kocham, Warszawiaków,
Kocham górali, kurpiów kocham, „ludzi z marmuru”, „ze stali”,
Kocham Żydów i Litwinów, Cyganów i Białorusinów, Ukraińców,
Kocham ludzi z kresów, kocham Poznaniaków.
Kocham wszystkich, wszystkich tych Olsztyniaków, ludzi kocham

Olsztyn kocham, moją małą Amerykę
Olsztyn kocham, moją Amerykę

Kocham Łynę, zamek, park i Miasto Stare
Ratusz nocą „oświecony jaśnie zegarami”
i Grunwaldzką, Most Jana, Prostą, Kołłątaja, Żiżki,
Domy kocham, drzewa i nad Krzywym przystań
i deszcz w Śródmieściu i szum po ulicach samochodów i kąpiel w Żbiku,
Wędrówki po lesie, kocham słońce i muzykę kocham
Na dziedzińcu, pod lipą, z Kopernikiem … muzykę

Olsztyn kocham, moją małą Amerykę
Olsztyn kocham, moją Amerykę

By mała kulka Ziemia miała jakiś sens…
By miała sens…
Kocham Niemców, Mazurów, Warmiaków, Rosjan kocham, Warszawiaków,
Kocham górali, kurpiów kocham, „ludzi z marmuru”, „ze stali”,
Kocham Żydów i Litwinów, Cyganów i Białorusinów, Ukraińców,
Kocham ludzi z kresów, kocham Poznaniaków
Wszystkich…

Olsztyn kocham, moją małą Amerykę
Olsztyn kocham, moją Amerykę

słowa : Zbigniew Korwin Piotrowski, muzyka : Stefan Brzozowski 

Patronie święty miast, których nie zliczę
Trudno wymienić mi nawet połowę
Strzeż nasze domy, dzieci, ulice
Bacząc na każdą modlitwę i spowiedź

Z kosturem złotym, na błękitnym niebie
W szacie wędrowca, w blasku aureoli
Jesteś nad czasem, który jeleń przebiegł
Oleodruku  zanim się wyzwolił

W odświętne wrosłeś i codzienne sprawy
Jak dąb mazurski krępy, przysadzisty
W poranku jasnym, o zachodzie krwawym
Wysłuchaj wszystkich, co po pomoc przyszli

Wśród jezior cichych, w ciemnym starodrzewie
Gdzie nasza mądrość zdaje się tak marna
Wiem ostatecznie że naprawdę nie wiem
Czy jestem ziarno czy kamienie w żarnach

Ale z tej mąki kiedyś ktoś wypiecze
W chlebowym piecu bochenek razowy
Na kromki potnie i gorącym jeszcze
Obdzieli ślepców, sieroty i wdowy

Takie jest nocy i dnia wyrównanie
Bogactwa uczuć i istnienia nędzy
Z prostoty serca czczę dziś twoją pamięć
Nic nie ujmując i nie dodając więcej

słowa : Agata Grzegorczyk, muzyka : Stefan Brzozowski

Herbata w barze przy dworcu

Smakuje zawsze tak samo

Na główny przychodzą spóźnieni

Co rano..

Herbata w barze przy dworcu

Sztuczna jak kubek z plastiku

Na Głównym pociąg przyjechał

Po cichu

Herbata w barze przy dworcu

Namiętność z niesmakiem rozlana

Na Głównym czekałam na niego

Znów sama

Herbata w barze przy dworcu

W kolorze spłowiałej słomy

Na Głównym nie czyta się wierszy

Nikomu..

Herbata w barze przy dworcu

Na pusto zamkniętym i głucho

Na Głównym cisza

Turkoce mi w ucho

Herbata w barze przy dworcu

Smakuje zawsze tak samo

Na główny przychodzą spóźnieni

Co rano..

słowa : Agata Grzegorczyk, muzyka : Stefan Brzozowski

Zatańczymy na moście tak troszeczkę bezgłośnie

Żeby Jana nie zbudzić, niech śpi

Potem między domami zatańczymy nie sami

Tak, by inni nie byli zbyt źli

A na schodach przy Górnej zatańczymy pochmurnie

Gdy znad Łyny otulą nas mgły

I po całym Olsztynie póki wieczór nie minie

Ja znów stanę na moście a Ty

Jeśli zgubisz się trochę, będziesz tańczył na opak

To zmęczony się połóż i drżyj

Ja roztańczę się sama, po ulicach i bramach

Może jeszcze poruszy Cię rytm

Może zdążysz się podnieść raz zatańczyć podobnie

Może zdążysz zapukać do drzwi

Jeśli nie to nie szkodzi, możesz jechać do Łodzi

Ja zostanę w Olsztynie już świt

Tylko Jan Nepomucen zawsze czeka aż wrócę

I na moście zobaczę się z nim

Tylko Jan Nepomucen zawsze czeka aż wrócę

I na moście zobaczę się z nim

A na schodach przy Górnej zatańczymy pochmurnie

Gdy znad Łyny otulą nas mgły

I po całym Olsztynie póki wieczór nie minie

Ja znów stanę na moście a Ty

słowa : Władysław Katarzyński, muzyka : Stefan Brzozowski

W naszym bloku na Orłowicza
Już następna dziewczyna z brzuchem
Sąsiad z dołu kasę oblicza
Ile forsy wziąć za fuchę

Znów dyskusja jest u sąsiadów
Jak odzyskać dobra na kresach
Przez firankę zerkają na dół
Czy nie skradli im mercedesa

A pani Gienia, pani Gienia
Starą maszynę w domu ma
I pisze wiersze w życiu pierwsze
Bo wcześniej czasu było brak

Znów balanga jest na parterze obok
Parter awans pewnie dostanie
Pokrzykują błędni rycerze
W komputerach za ileś baniek

Ktoś się modli do Matki Boskiej
Może w zdrapkę fortunę zdrapie
Błyszczą okna sypialni włoskiej
U sąsiada co bierze w łapę

A pani Gienia, pani Gienia
Starą maszynę w domu ma
I pisze wiersze w życiu pierwsze
Bo wcześniej czasu było brak

Piętro wyżej pełne półmiski
Ktoś handluje od lat z Zachodem
A już w skrzynkach nowe podwyżki
Za mieszkanie , prąd oraz wodę

A gdy dom nas do snu kołysze
I na schodach jest pełno strachu
Słychać jak stukają klawisze
I jak gra suitę skrzypek na dachu

A pani Gienia, pani Gienia
Starą maszynę w domu ma
I pisze wiersze w życiu pierwsze
Bo wcześniej czasu było brak